Vanuit Cambodja reizen we langs de great Mekong omhoog Laos binnen. We verblijven net over de grens op het eiland Don Det. Dit eiland is onderdeel van de ‘4000 islands’ die liggen in het breedste stuk van de Mekong, in het regenseizoen wordt het daar wel tot 14 kilometer breed. Op het hard stromende, bruine water van de Mekong maken wij de makkelijkste kanotocht ooit. We varen weer terug Cambodja in en zien daar de gekke vierkante kopjes van de zeldzame Irrawaddy dolfijn boven water komen. Er komen nog maar een paar scholen voor op de wereld en de kans dat ze niet uitsterven is erg klein.
Als we een lunchstop hebben in Cambodja krijgen we van drie mannen in legerpak, lokale rijstwijn aangeboden. Ze hebben rood doorlopen oogjes en ook het praten gaat ze wat moeilijk af. Ze werken als mijnenvegers langs de grens met Laos en hebben waarschijnlijk te vieren dat ze levend en met al hun ledematen nog aan hun lijf de ochtend zijn doorgekomen. Het slechte nieuws is dat zij om 14.00 uur weer aan het werk moeten. Als dat maar goed gaat…

In de bus van Pakse naar Tha khaek wordt het gangpad van de bus volgebouwd met 80 kilo zakken rijst en stapels houten planken, genoeg voor een nieuw te bouwen huis. Ondertussen kijken wij hier niet meer zo heel erg van op. Dan horen we een varkentje gillen en we lachen aandoenelijk om het idee dat iemand een varkentje meeneemt. Dit slaat gelijk om in totale verbazing als we zien hoe het hele laadruim wordt volgeladen met biggentjes. Langs het openstaande raam naast ons worden nog drie zakken met zo een 20 kippen op het dak gehesen. Alsof dat nog niet genoeg is horen we: “Mhew, mhew” en zien we nog wat geiten in het laadruim verdwijnen. Daarna zien we twee mannen bezorgt met elkaar overleggen over wat te doen met de twee geiten die niet meer in het laadruim passen. De oplossing blijkt makkelijker dan gedacht en zo rijden we 5 minuten later met 80 km/pu en twee geiten op het dak verder.

In Tha Khaek huren we een motercycle. Ok, ok, gewoon een schakelscooter maar moter klinkt zo veel stoerder. Vol goede moed beginnen we aan “the northern loop”, een vierdaagse motertocht door centraal Laos. Aan het begin zijn we nog wat voorzichtig maar na een tijdje klinkt…… Born to be wild… en gaat het gas helemaal open waardoor wij over de Laoaanse wegen scheuren. (Ja, moeders we doen voorzichtig). Het is erg makkelijk rijden omdat er haast geen verkeer is. Het enige waar je voor uit moet kijken zijn groepen koeien die je vanaf het midden van de weg aankijken met een kop van: wat moet jij op MIJN weg!
Tijdens de tocht kregen we even het gevoel weer in Nederland te zijn met heel veel regen. Helaas moeten we hierdoor de tocht afbreken omdat de onverharde stukken weg onbegaanbaar zijn geworden.

Na ons in het watergevallen motertochtje zitten we een beetje in een reisdipje. Nergens echt zin omdat we eigenlijk al zo veel gedaan hebben en alles wel een beetje gezien hebben. (Het klinkt vast heel verwend). Het medicijn kwam als geroepen: Vang Vieng, één van de feest hoofdsteden van Zuid Oost Azië. We huren daar een tube om langs de barretjes in de Nam Song rivier te Tube-ben. Aangekomen bij het drop off point weten we niet wat we zien. Prachtige mooie rotswanden waar de beats van Dr Dre tegen aan knallen. Na wat gratis shotjes barst het feest los. Het is een gekkehuis, iedereen gaat helemaal uit zijn plaat. Vanuit de eerste bar besluiten we verder te tube-ben naar de volgende bar. Een kerel in een apenpak gooit een touw naar ons toe en zo worden wij het tweede barretje binnen gehaald. Wederom super gezellig en ook al weten we dat het bijna donker wordt, terug willen we echt nog niet. Als het gaat schermeren besluiten we, met wat anderen, terug te gaan alleen dit schiet niet echt op omdat we elke keer bij een nieuwe bar worden binnen gehaald. Uiteindelijk drijven we in het donker met veel andere tubers, die ook geen afscheid konden nemen van het feestje, terug naar Vang Vieng. De volgende ochtend worden we, naast wat lichte hoofdpijn, weer met super veel nieuwe reislust en energie wakker. We hebben er weer zin in!

Net als Vietnam en Cambodja is ook Laos een kolonie van Frankrijk geweest. In verschillende steden kun je de oude koloniale sfeer nog proeven. In de hoofdstad Vientiane kopen we een vers stokbrood bij een Franse bakker en genieten we van de overal te verkrijgen capuchino’s. Op een avond zitten we zelfs met een Leffe blond, Hallelujaa, op de boulevard bij de Mekong.
Luang Prabang is helemaal een romantisch stadje. Ook alle nieuwe huizen zijn nog in Franse stijl gebouwd toch krijgt het nog een uniek, Aziatisch tintje door de bananen- en palmbomen langs de straten. In de oude gebouwen bevinden zich goede restaurants, leuke boetiekjes en gezellige guesthouses. De Franse sfeer wordt compleet gemaakt door de Laoaanse Jeu de boules spelers langs de straten.
In deze stad absorberen wij nog meer Westerse luxe. Wij hangen een dag met een coktail in een zwembad en kijken onderuitgezakt, met een goed gevulde salade op schoot een film in een restaurant.Na zo lang van huis te zijn hadden we het echt even nodig om van deze dingen te genieten zodat wij ons daarna weer konden onderdompelen in het ruige Noorden van Laos.

Na een bus en boottocht langs karstgebergte komen we aan in Muang Ngoi. Dit dorp ligt langs de rivier Nam ou, de enige manier om er te komen is bij boot. Wij doen een vistripje waar ons de tradiotionele manier van vissen leren en we vangen een heel veel kleine visjes die 2 uur later gefrituurd op ons bord liggen. Verser zul je het niet snel krijgen. Na dit dorp reizen we nog vier uur verder per boot naar de volgende bestemming van waar wij de bus naar Vietnam hebben genomen.

Volgende keer meer vanuit Vietnam!