Vanuit Nepal komen we aan in Bangkok. We verwennen ons met een heerlijke massage en eten veel te veel omdat we niet kunnen kiezen tussen al het lekkers wat staat uitgestalt in de straatkraampjes. Op Koh San road, het toeristische Walhalla van Bangkok is het een gekkehuis. Masáááááge? Tuc Tuc? Nee? Nou, een maatpak dan? We krijgen zelfs het programma in ons handen gedrukt voor een ping-pong-show met vrouwen die kunnen pingpongen zonder pingpongbetjes, zeg maar. Heel bijzonder! Alles is mogelijk hier in Bangkok. Waar anders vind je op de gevel van een restaurant een bord waar op staat: ‘Cheap drinks - We don’t check ID card’ of een kraampje langs de straat waar je een vals rijbewijs koopt of een diploma voor arts. De gekte is compleet als wij, na een nachtje heerlijk slapen, om half 8 ‘s ochtends zien dat meerdere barretjes nog volop open zijn.

Vanuit Thailand reizen we naar Siem Reap in Cambodja om de tempels van Ankor te bezoeken. We slapen daar in een schattig guesthouse met zwembad en dat is meer dan welkom met deze hittte.
Ankor is de oude hoofdstad van Cambodja waar koningen en priesters tussen 802 en 1432 boedistische en hindoestische tempels hebben gebouwd. De huizen en paleizen werden in die tijd van hout gebouwd en zijn dus inmiddels vergaan alleen de stenen tempels staan er nog. Op de fiets fietsen we twee dagen om alle tempels te bezoeken en we staan verbaasd wat voor gigantische en prachtige gebouwen er in de tijd hier al gebouwd worden. Er is, door verschillende landen, veel geld en kennis gestopt in het restaureren van de tempels.

Na dat culturele geslenter hebben we wel weer eens zin om ordinair strand te hangen en komen terecht op het meest perfecte eiland wat je je kunt voorstellen. In de reisgids staat er haast niets over vermeld dus het is een gok. Daar aangekomen blijken er slechts vier resorts te zijn die goedkope bungalows aanbieden, er zijn heerlijke lokale restaurantjes, er hangt een fijne sfeer met leuke mensen en het eiland is met jungle begroeid en heeft verlaten stranden.

Onze bungalow is een gezellige beestenboel. Achter de spiegel wonen twee blauw met rood gestipte gekko’s en we krijgen ‘s nachts bezoek van een joekel van een rat die ons brood op snoept. Een andere avond komt er een kolonie van duizenden mieren door de kamer lopen, een beetje huiverig gaan we slapen en de volgende ochtend zijn ze allemaal verdwenen. Ook hebben we wat gezellige bedbugs bij ons in bed waardoor we onder de enorme jeukende bulten zitten.
Het was absoluut geen straf om op dit eiland te verblijven, de tijd vloog voorbij en we hebben het dan ook zes dagen volgehouden. Maar ja wat doe je nu eigenlijk op zo een eiland? Duikje in de zee nemen, hangmatje hangen, boekje lezen, vuurtje stoken en visje vangen en de hoogste activiteit is toch wel een wandelingetje maken. O, o, wat hebben we het toch zwaar.

In de hoofdstad Phnom Penh leren wij door het bezoek aan de Killingfields en de S21, een oude gevangenis, wat van de prille geschiedenis van Cambodja tijdens de het comunistische regime van Pol Pot. Dit heeft ernorme indruk op ons gemaakt. Pol Pot wilde een zuivere staat waar alle inwoners gezamenlijk zouden werken voor de staat. Geld, geloof, scholing werd afgeschaft en al het land werd eigendom van de staat. Families werden uit elkaar gerukt en ver weg van elkaar in werkkampen gestopt waar onder barre omstandigheden gewerkt moest worden op het land. Iedereen die er van verdacht werd dat hij tegen de staat was, hoogopgeleid was of een bril droeg werd opgepakt en net zolang gemarteld tot dat hij een valse verklaring had afgelegd wat de dood als gevolg had. Een motto van Pol Pot was; beter een ongeschuldige te veel doden dan een vijhand laten lopen. Op 300 plekken in land zijn Killingfields gevonden met massa graven met zelfs kinderlijkjes. Hij roeide hele families uit want een ander motto van hem was; onkruid moet je bij de wortel uitroeien.

In Kratie, een oud Frans coloniaal stadje langs de Mekong, gaan vier dagen op de fiets en wandelend de Mekong delta verkennen waar de mensen hun gewassen verbouwen. We kijken nu heel anders naar de mensen in dit land. Toen 33 jaar geleden de Cambodjanen bevrijd werden door de Vietnamezen had niemand meer bezittingen of land omdat alles door de staat was afgepakt. Het hele land moest van de grond af aan opnieuw opgebouwd worden. Op de ferry op de Mekong zit er een prachtig, oud vrouwtje naast me over mijn arm te aaien en naar mijn huid te kijken. Als ik haar aankijk kan ik me alleen maar afvragen wat zij allemaal meegemaakt moet hebben. Ze moet zeker veel mensen verloren hebben als je bedenkt dat één vierde van de bevolking in drie jaar tijd is uitgemoord en tot op de dag van vandaag weten veel mensen niet wat er met hun naasten gebeurd is.

Op het eiland Koh Phdao, in de Mekong, slapen we bij een gastgezin. ’S avonds proberen we, bij het super ecologisch verantwoorde gaslampje, (biogas van koeienpoep) een gesprek te voeren met ons gastgezin. Met een woordenboekje proberen we de onuitspreekbare Cambodjaanse worden uit onze mond te krijgen. Het is erg lachwekkend maar toch kunnen we wel simpele dingen te weten komen. De mensen op de eilanden zijn ook weer bijna geheel zelfvoorzienend. De familie verbouwd rijst, er lopen wat kippen en ze hebben twee koeien. Het klinkt heel idillisch maar de realiteit is dat ook zij in deze tijd geld moeten verdienen. Via een ontwikkelingorganisatie boeken we een gids. Het meisje van 18 jaar kan niet meer naar school omdat haar ouders dat niet kunnen betalen.

Ondanks de geschiedenis zijn de mensen in Cambodja echt het meest vrolijke volk wat we zijn tegengekomen. Iedereen gunt je een glimlach. Als we langs fietsen worden we toegeroepen door kinderen, die bijna hysterisch achter ons aan rennen. Op het eiland is een hele familie rijst aan het plukken. De radio staat aan en het is een gezellige bedoeling. Voor we het weten staan wij ook met onze voeten in de blubber rijststekkies te planten. We worden, zonder pardon, maar wel hartelijk, keihard uitgelachen om onze klunzige vertoning.

Cambodja is echt het bezoeken waard. Het heeft zoveel te bieden op het gebied van cultuur, geschiedenis, relaxen, lieve mensen en ongerepte natuur. O, en niet te vergeten de Cambodjaanse keuken is ook verrukkelijk. We hebben een kookles gevolgt en hopen dat we nu thuis het kunnen proberen te maken. We hadden nog veel meer in dit land kunnen doen, maar de plicht roept, we moeten verder... Namenlijk nog maar vier maanden te gaan en we willen nog zo veel! Ons retourtje Bangkok – Amsterdam staat geboekt, 25 oktober staan we weer met onze beide benen aan de grond in ons koude kikkerlandje!