Dat was even een omslag van Midden Amerika naar de supermoderne maatschappij van Nieuw Zeeland. Echt weer even genieten om een supermarkt binnen te lopen en alles te kunnen kopen wat je je kunt wensen. Ook weer even fijn dat alles zo lekker georganiseerd is. Gratis informatievoorzieningen voor toeristen en alles zo heerlijk duidelijk. Daar kunnen de Kuna indianen nog wat van leren. Al heeft dat ook wel weer zijn charmes. Er zijn ook weer dingen die je bijna vergeten was en die we absoluut niet gemist hadden zoals bijvoorbeeld een uur in de file bij Aukland.

De eerste Nieuw Zeelander die we ontmoeten is als we, op dag 1, met 100 km per uur de snelweg oprijden. Niets aan de hand zou je denken. Toch worden we aangehouden door oom agent. Onze smeekgebeden van, het is onze eerste dag en we zijn domme toeristen, worden niet verhoord en we krijgen een boete van 100 euro onder onze neusgedrukt voor te hard rijden. Wel maken we gelijk kennis met de onomstotelijke vriendelijkheid van de Kiwi's want ik heb nog nooit een politie agent 5x zijn excuus horen aanbieden, zo een spijt had hij dat hij ons toch echt die boete moest geven. Hij wil ook weten waar we heen gaan. Dit hoort ook bij die vriendelijkheid van de Kiwi, elke Nieuw Zeelander wil graag weten waar je heen gaat want ze zijn trots op hun land en willen je graag tips geven. Het lijkt op zich een makkelijke vraag maar dat is het zeker niet en je wordt er altijd weer door in verlegenheid gebracht. Veel plaatsnamen zijn in het Maori en echt onuitspreekbaar zoals Wainuamata of Maraekakahe (hoe verzinnen ze het). Dus we vertellen de agent wat we naar Iwiwhakiwi-of-zo-iets gaan. We krijgen gelijk een stortvloed aan gratis toeristeninformatie met plaatsnamen die we 10 seconden later al lang weer vergeten zijn. Thanks mate!

Nieuw Zeeland is een gigantisch land. Het lijkt zo klein op de wereldkaart zo naast Australië. Als wij in 1 week al 2000 kilometer hebben afgelegd op het Noordereiland weten wij wel beter. Wist je trouwens dat de eerste blanke die hier voet aan wal zette onze eigen ontdekkingsreiziger Abel Tasman was. Hij werd gelijk aangevallen door de Maori's dus kneep hem er maar weer snel tussen uit, de scheiterd. Naast vier gesneuvelde bemanningsleden heeft hij ook nog de naam Nieuw Zeeland hier achtergelaten. Nederlandse glorie waar we best een beetje trots op mogen zijn. Het duurde daarna nog 127 jaar voordat de Engelsman James Cook hier in 1879 kwam en wel vriendjes wist te sluiten met de Maori's.
Op het Noordereiland hebben we vooral veel, veel, veel gereden in ons mooie huisje op wielen. Het is echt een goede manier om het land te zien. En wat is een camper fijn. Geen tas in en uitpakken maar gewoon deur dicht en gaan! De natuur op het Noodereiland viel ons een beetje tegen misschien omdat we op dat gebied hoge verwachtingen hadden van van Nieuw Zeeland. Het is voornamelijk heuvelachtig gebied met weilanden waarvanuit je door de schapen en de koeien wordt aangegaapt. Best mooi maar voor ons Nederlanders niet echt een onbekend plaatje. Voor dat de Europeanen kwamen bestond NZ nog voor 85% uit bos. Rond 1850 zijn er heel veel blanken naar NZ gekomen en hebben met zijn allen het land plat gekapt en gebrand om er landbouwgrond van te maken. Nu is er nog maar 25% bos over en dat verklaart waarom je zo veel landbouwgrond ziet. Op het Noordereiland is er veel vulkanische activiteit wat voor mooie geisers en bubbelende modderpoelen zorgt. Je kunt bij Tongario, waar Mordor is opgenomen in Lord of the Rings, fantastische wandelingen maken langs vulkaankraters en kratermeren. Dit ging voor ons helaas niet door want het weer was zo slecht op het moment dat we daar waren dat er niets van te zien was en de wandelingen werden afgeraden.

En dan nu het hoogtepunt van het Noordereiland. Vanuit Tauranga op een grote zeilboot bestuurd door Butler, de meest stereotype kapitein die je je kunt voorstellen compleet met baard en uiteraard stoere verhalen over het varen op zee. Het doel van de dag is zwemmen met wilde dolfijnen. De hele dag varen we rond over de zee. We stoppen bij een eiland waar zeehonden op de rotsen liggen te chillen en aan het spelen zijn in het water. In middag varen we weer terug en als we de haven al weer zien liggen zijn we bijna teleurgesteld dat het ons helaas niet is gegund. Dan heel onverwachts worden er toch nog dolfijnen gezien. Eerst zien we er 3, 4, 5 die met de boot mee zwemmen. Ze komen overal vandaan en het zijn er wel 20. Ze zwemmen bij de punt van de boot en springen voor de boot uit. We staan op de punt van de boot, we horen ze piepen en kunnen ze bijna aanraken. We kijken over de zee heen en we zien dat het er wel 300 honderd zijn. Er zwemmen ook veel moeders met een kleintje aan hun zij, die zijn zo klein. Helaas betekend dit wel dat we niet het water in mogen duiken om met ze te zwemmen. Maar de show die die beesten voor een half uur lang weggeven maakt het een onvergetelijke ervaring en zeker de moeite waard.

Nu zijn we op het Zuidereiland en het is nog lang niet voorbij hier vinden we zeker wat we verwacht hadden van de natuur van Nieuw Zeeland. Het is hier echt ongekend mooi dus de volgende keer meer...