De dag voor kerst pakken we de bus en hobbelen we, met keiharde kerstmuziek, over de onverharde weg naar Miraflor, een beschermd gebied met landbouw en bos. Bij de bushalte worden we opgehaald door Nelson, de man des huizes en zijn paard om onze rugtassen te dragen. Na 20 minuten lopen komen wij bij het huis van de familie aan. Het is een heel gezellig huis wat aan alle kanten vrolijkheid uitstraalt. Rondom het huis zijn overal bloemperkjes en het is keurig aangeveegd. Er wordt van alles verbouwd waar ze van eten en wat ze in het weekend verkopen in de stad. Puberdochter en haar nichtje staan te giegelen en te dansen op harde muziek. De waakhond ontvangt ons kwispelend en de kat springt gelijk op schoot. De vrolijke huisvrouw Lorena en het onwijs mooie uitzicht over het het bergdal daar we vanuit de hangmat van kunnen genieten maakt het mooie plaatje compleet.
De 24^ste vieren zij ´s avonds kerst. Ze zijn heel blij dat wij met hen de kerst willen vieren. Wij hebben echt geen idee wat we ons daarbij moeten voorstellen dus gaan we er automatisch vanuit dat er wel familie zou komen en dat er gezamenlijk gegeten gaat worden. Als we worden geroepen voor het eten zitten we alleen met Nelson aan tafel. De rest van de familie eet waar die wilt, in de keuken of voor de tv. Voor ons een hele apparte gewaarwording. Later wordt duidelijk dat het wel degelijk een feestmaal is want ze eten varkensvlees, speciaal voor kerst gekocht in de stad. Deze familie is ook weer bijna zelfvoorzienend daarom eten ze ook bijna nooit vlees slechts met speciale gelegenheden draaien ze eens een kippetje de nek om of kopen ze wat in de stad. Het zou een stuk minder slecht gesteld zijn met de vervuiling van de aarde als iedereen zo zou leven als zij. Water halen ze met leidingen uit de bergen. Ze gebruiken geen machines alleen tv en radio. De meeste energie die ze gebruiken wekken ze zelf op met zonnen energie. Dus ook kleding wassen doen ze allemaal met de hand. Wij moesten ook hoog nodig wassen dus vroegen of we hun wastafel mochten gebruiken. We werden heel hard uitgelachen hoe we liepen te klungelen. Na wat uitleg ging het ons redelijk af. Maar wat een werk! Inzepen, water er overgieten, soppen, vlekken er uit boenen, uitspoelen en uitwringen. Ik zal nooit meer zeuren als ik de was moet ophangen!

Op eerste kerstdag worden we wakker van het kletsen van het deeg op het aanrecht. Dat worden tortilla´s als kerstontbijt! Als we aan het ontbijt zitten zien we Nelson met een emmer verse melk terugkomen van het melken. Hier maken ze zelf kaas van. Op eerste kerstdag krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en gaan we nog op bezoek bij de ouders van Lorena waar oma alle foto´s van de hele familie laat zien en waar opa, met zijn cowboyhoed, trots verteld over zijn zonnenpaneel. De volgende dag nemen we met een beetje pijn in ons hart alweer afstand van deze lieve familie om weer naar de volgende familie te gaan. We maken daar samen met een gids, de man van de familie, wandelingen door de natuur. Het is echt een paradijsje. Het is een heuvelachtig gebied met grasvelden en bloementjes waar kolibries uit drinken. De bomen zijn begroeid met een soort mos wat ze mannenbaard noemen en ook groeien de bomen platen die je bij ons voor veel geld bij de Intratuin koopt zoals Bromelia´s, Amarilessen en Orchideën. We horen in eens enorme veugels klappen en zien een grote uil van 60 cm voorbij vliegen, verder vliegen er veel andere schattige kleine vogeltjes en in de weilanden staan de koeien te grazen. Zo een vredig gezicht. Al het gebied is prive eigendom van boeren, maar het is wel beschermd natuurgebied waardoor zij aan strenge eisen moeten voldoen. Omdat alles prive eigendom is betalen we 0,70 cent om bij iemand zijn waterval te zwemmen. Toch echt te gek idee dat je eigenaar bent van een waterval?!

De familie waar we verblijven verbouwd zelf koffie. Wat een werk om een pak koffie klaar te krijgen. Drie keer in de maand plukken ze de bonen waarbij ik geholpen heb samen met de rest van de familie. De bonen moeten gemalen worden om van de schil te ontdoen dan begint het wassen van de bonen waarna ze een maand moeten drogen. Drie keer per week nemen zij wat droge koffie bonen die dan voor de tweede keer gemalen moeten worden om de tweede schil eraf te halen, die schil wordt tussen de bonen vandaan geblazen. Dan is het tijd voor het roosteren, het duurt ongeveer een uur voordat alle bonen in de pan zwart geroosterd zijn. Het malen mocht ik doen en heb zeker een uur staan malen en toen had ik 1 heel pak koffie. Die avond genoot ik een stuk meer van mijn bakkie. Het is echt te geloven hoe druk deze mensen zijn met het voorzien van hun eigen eten en drinken. Aan de ene kant hard werken aan de andere kant zijn we ook weleens jaloers op deze mensen. Ze staan zo dicht bij de natuur en zijn nog in staat om zich zelf van voedels te voorzien, dat gaat ons echt niet meer lukken zonder supermarkt in de buurt.

We zijn naar Leon gegaan om oud en nieuw te vieren. In het hostel bleek een hele invasie Nederlanders te zitten die met het geniale plan kwamen om 12 uur het nieuw jaar in het wijden. Dus om 17 uur deze tijd stonden wij met gebrek aan champagne met liter flessen bier te proosten op 2012! Zoals de traditie voorschrijft natuurlijk ook nog een nieuwjaarsduik dan niet in de ijskoude noordzee maar in het zwembad bij het hostel. Het idee blijft het zelfde toch? De oliebollen die we later op de avond kregen in een hostel van een Nederlandse eigenaar maakte dit toch wel de meest Nederlandse tradiotionele oud en nieuw ooit. Om half 12 waren we op een plein beland waar de lokale jeugd stond te dansen op salsa en merengue. Dit zorgde toch wel weer voor een Nicaraguaans tintje aan het oud en nieuw. Ze zijn echt super goed. Je ziet trouwens alleen maar stelletjes met elkaar dansen dus de jongens willen allemaal met je dansen en zijn volgens mij echt beledigd als je, zoals ik, na 2 minuten alweer genoeg gedanst hebt. Wel gek dat het in 1 keer al 12 uur was geweest. Er was geen vuurwerk en geen gezamenlijk aftellen alleen zei iemand door de mircofoon zoiets van; oja trouwens.... felic nuevo año. Al met al was een t een top avond. Leon is ook echt een leuke stad. Van een oude verteraan die in een museum zijn wond liet zien is Leon belangrijke stad geweest in de revolutie. Door de hele stad zijn muurschilderingen van de gevechten die hebben plaatsgevonden en oude kerken uit de tijd van de spaanse bezetting. Het is een heerlijke stad om even te blijven hangen met een franse bakker en een supermarkt waar ze alles verkopen.

Iedereen beste wensen voor 2012!!!