New York is de meest toerischte plek waar ik ooit geweest ben, vooral Amerikaanse toeristen. Overal in de rij staan om iets te mogen zien en op de bekende plekken, zoals Time Square, laat je je voortduwen door de menigte. Maar het is wel de moeite waard. Bijvoorbeeld bij Rockefellercenter lang in de rij staan om in 45 sec met de lift naar de 67ste verdieping te gaan en daar echt een fantantisch uitzicht over de stad te hebben. Vanaf die hoogte lijken al die andere immens hoge gebouwen ineens niets voor te stellen en zie je dat Manhattan eigenlijk nog maar een klein stukje van NY is. Time square is eigenlijk slechts een druk kruispunt met felverlichte knipperende reclameborden maar geeft je het gevoel dat je op een grote kermis staat. Vlak bij Timesquare is het theater district, broadway. Hier draaien alle musicals die je maar kunt bedenken. Wij hebben, na snel nog een pizzapunt naar binnen gewerkt te hebben, de musical Sister Act gekeken. Voor 50% discount op de tweede rij, goed voor elkaar dacht ik zo. Het was een super swingende show met blinkende nonnen die de pan uit swingen. Jeh!

NY geeft echt een afspiegeling van de hele wereld bevolking. Echt alle nationaliteiten zijn in grote getalen vertegenwoordigd. Het lijkt wel of de westerse mensen in de minderheid zijn. Je ziet echt van alles van Etopische eettentjes tot indiaanse winkeltjes. De chinezen en de Italianen hebben zelfs hun eigen wijk. In chinatown waan je je echt even in Azie. In ene lopen er overal chinezen en zie je overal chinezen kruidenwinkeltjes, restaurantjes met TL verlichting en verse vis en winkeltjes met goedkope prullaria.

Op zaterdagochtend door Central Park lopen is een belevenis op zich. Je bevindt je even tussen het dagelijks leven van de New Yorker. Honderden mensen zijn aan het joggen dik of dun jong of oud. Het lijkt net of iedere New Yorker jogt in het central park. Een vrouw geeft haar hond Richard een groot compliment voor de behoefte die hij heeft gedaan en ze ruimt het vervolgens op met een zakje. Het park is gigantisch met meren en sportvelden en wat het heel bijzonder maakt is dat je om je heen kijkt helemaal allemaal hoge gebouwen de lucht in ziet steken. In verte hoor je de sirenes de politie auto. Die gebouwen zijn eigenlijk allemaal heel lelijk maar hoe ze daar zo bij elkaar staan te glimmen en te blinken de een nog groter dan de ander maakt het toch weer mooi. Ook gek te bedenken dat er in die gebouwen ook echt mensen wonen of aan het werk zijn. De ruimte is super goed benut. Verder op in het park staat een dakloze man in een tunnel op zijn saxofoon ‘somewhere over the rainbow' te spelen. Hij heeft geen toeschouwers en als je door de tunnel loopt trilt de muziek door je lijf. Super acoestiek! Trouwens echt schokkend te zien hoeveel echt arme mensen er in het o zo voortuitstrevend USA rondlopen. Er was een man in de metro met schoenen van karton verder alleen een broek aan en een deken omgeslagen. Twee minuten later kwam er een kreupele vrouw om geld vragen omdat ze de medische zorg voor haar MS niet kan betalen. Ben je als dakloze in NL toch een stuk beter af.

Al met al een overweldigende stad waar echt alles groot is. De mensen, dik! De small koffie, is gewoon groot! De hamburger, mega. De donut en muffins, niet normaal nog nooit zulke grote gezien. We dachten dat NY wel vergelijkbaar zo zijn met een grote Europese stad maar niets is minder waar! Echt een totaal andere wereld en eigenlijk toen we net een beetje gewent waren en door hadden hoe alles werkt zijn we al weer vertrokken. Nu zijn we in Nicaragua, heerlijk warm,bij een plaatsje aan de kust. Volgende keer meer!